Όλοι μας φωτογραφίζουμε και όλοι μας μπορούμε να φωτογραφίσουμε. Άλλοι για να κρατήσουν ζωντανές τις αναμνήσεις και να ανατρέχουν σε αυτές όποτε το επιθυμούν, άλλοι από εμμονή, άλλοι για να ζήσουν, άλλοι επειδή αγόρασαν πρόσφατα μία φωτογραφική μηχανή ή ένα κινητό με καλή κάμερα και το χαίρονται.

Η φωτογραφία είναι χαρά, είτε την κάνεις για προσωπική σου ευχαρίστηση είτε την κάνεις για την ευχαρίστηση των άλλων, των φωτογραφιζομένων ας πούμε. Ο καθένας μπορεί να φωτογραφίσει, άλλος καλύτερα κι άλλος χειρότερα. Προικισμένοι και τυχεροί είναι αυτοί που συλλέγοντας ικανοποίηση για τον εαυτό τους, δύνανται ταυτόχρονα να προσφέρουν χαρά σε όσους βλέπουν τα έργα τους.

Οι φωτογραφίες μου αφορούν τα πάντα. Είναι ό,τι μου κάνει εντύπωση κι εμπίπτει στο οπτικό μου πεδίο. Δεν ανήκω σε αυτούς που κυκλοφορούν στα ταξίδια τους, για παράδειγμα, με τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας, πυροβολώντας με καρέ χωρίς σταματημό. Φωτογραφίζω όποτε νιώθω και όπως νιώθω, μόνος ή με καλή παρέα, συνήθως μη φωτογραφική. Δεν είναι απαραίτητο να είναι κάτι χτυπητό αυτό που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον, ίσως είναι κάτι που ελάχιστα μάτια το αντιλαμβάνονται όπως τα δικά μου μάτια. Οι «όμορφες» φωτογραφίες είναι μέρος αυτού που κάνω, τα τοπία, τα γλυκά χρώματα και η παλέτα της φύσης δεν είναι δυνατό να με αφήσουν ασυγκίνητο. Αυτό όμως που με στοιχειώνει, είναι συνήθως μία εικόνα δοσμένη μέσα από το φακό με έναν τρόπο μοναδικό, περνώντας από τη σφαίρα του ανύπαρκτου στη θέωση της αθανασίας. Απαθανατίζω που λέμε, αυτά που θέλω να έχω στο θυμικό μου και αυτά που πιστεύω ότι πρέπει να μοιραστώ μαζί σας.

Στις δικές μου φωτογραφίες δε θα δείτε στεγανά και όρια, δε νομίζω ότι ωφελούν κάπου. Εξάλλου αν ακολουθούμε κατά γράμμα αυτά που διδασκόμαστε στην τέχνη, τότε αυτή καταντά μανιέρα και αυτομάτως αυτοαναιρείται. Γι’ αυτό το λόγο, θα δείτε τεχνικά σφάλματα, ή ακόμα και τραγικά αποτελέσματα στην επεξεργασία ή και στη λήψη, σύμφωνα με κάποιους. Αυτά τα σφάλματα είναι που αγαπώ πιο πολύ κι από τα θετικά μου σημεία, αφού αυτά με κάνουν να παρεκκλίνω, να αντιλαμβάνομαι και να εξελίσσομαι ως φορέας εικόνων. Αυτά που κάποιοι μπορεί να αφορίζουν είναι αυτά που με κάνουν φωτογράφο. Μοναδικό μου μέλημα παραμένει να ξεγυμνώνομαι άτεχνα ή και ανεπιτήδευτα περίτεχνα δημόσια μέσα από τις φωτογραφίες μου, με την πεποίθηση ότι καταφέρνω αυτή τη γύμνια μου να την κάνω έκφραση και να μεταφέρω τα συναισθήματα που με διακατέχουν σε κάθε φωτογραφική μου έκφανση.

 

Κωστής Μπακόπουλος